Macron blijft dus zitten in het
Elysée. Maar hij zal morgenochtend op zijn bureau een enorm hoofdpijndossier aantreffen: de hervorming van het land. Net als in 2017. Maar na de
Gilets jaunes, de pandemie, en de oorlog in Oekraïne zijn hervormingen nog noodzakelijker dan vijf jaar geleden. Voor- en tegenstanders van de huidige president zijn het met elkaar eens over de conclusie: het is Macron niet gelukt “de boel bij elkaar te houden”. En inderdaad: bij de
eerste ronde twee weken geleden ging bijna 60% naar een populistische partij.
Een half uur geleden kreeg ik een WhatsApp berichtje van een bevriende (pro-Macron) consultant in Parijs die veel Franse politici adviseert (onder wie ook enkele ministers). Hij schreef “On a fait une analyse ultra détaillée de l’opinion et c’est en mode guerre civile. La situation est hyper grave, qui est exacerbé avec notre système électoral”. Oftewel: de toestand is ernstig, een situatie van een burgeroorlog zelf, die versterkt wordt door het rigide kiessysteem van alles of niets, zo schrijft hij. Een burgeroorlog zal er niet komen, maar het is duidelijk dat de tegenstellingen in het land scherper en sterker zijn dan ooit.
De volgende etappe zijn de Parlementsverkiezingen op 12 en 19 juni aanstaande. Op dit moment heeft Macron daar nog een meerderheid, maar als hij die verliest is er kans op een cohabitation. Dat betekent dat de president zal regeren met de grootste partij in de Assemblée. Mogelijk wordt dat de extreemlinkse Jean-Luc Mélenchon. In dat geval zal Macron op een heel slap koord moeten gaan lopen, en is het onwaarschijnlijk dat hij zijn programma uit zal kunnen voeren. Een voordeel van de Vijfde Republiek: de President kan de meerderheid in de Assemblée ook negeren en zijn eigen koers varen. Maar in dit geval zullen de Fransen massaal de straat opgaan en het land lamleggen. Het zal ongetwijfeld een felle strijd worden de komende zes weken. Oftewel: wie de Franse politiek volgt, verveelt zich nooit.
Meer over alle uitdagingen morgen (maandag) in deze nieuwsbrief.